Dr. Ezgi Bakçay & Barış Seyitvan küratörlüğünde “The Immunity” sergisi kapılarını 2 Kasım’da BBK/Galerie der Künstler’de açıyor.
AIDS krizinde olduğu gibi, COVİD-19 pandemisi sırasında ve sonrasında birçok yazar, bağışıklık ve biyopolitika arasındaki ilişkiyi inceleyerek Foucault’nun hipotezlerini genişletti.
Bunlar arasında en etkili olanlardan biri, modern biyopolitikada topluluk ve bağışıklama mekanizmaları arasındaki ilişkiyi inceleyen İtalyan filozof Roberto Esposito’dur. Modern biyopolitikayı, topluluk içinde yaşamak ile nüfusu sağlıklarına yönelik tehditlerden bağışıklamak arasındaki gerilimle karakterize ediyor. Bağışıklık mekanizmaları toplum yaşamının ihtiyaçlarını zorunlu olarak baltalasa bile, insan vücudunun bağışıklığı, yani sağlığı, sosyal ve politik kriterler, egemenlik, ayrımcılık, yabancı düşmanlığı, göçmen karşıtı rejimler, dışlama, damgalama, yaşamın siyasallaştırılması tarafından inşa edilir. Ya da ölüm getirir. Vücut ne pahasına olursa olsun hayatta kalmalıdır. Bu nedenle “topluluk”tan fedakarlık talep eder.
Etimolojik olarak, bağışıklık ve topluluk ortak bir köke sahiptir: “Commons”, hem “hediye” hem de “görev” anlamına gelen Latince munus’tan gelir. Munus, birinin topluluğun bir parçası olmak için ödemesi gereken telif hakkıdır. İsim immunitas, munus’un olumsuzlanmasından türetilen özel bir kelimedir. Roma hukukunda dokunulmazlık, birini herkes için ortak olan görevlerden serbest bırakan bir ayrıcalıktı. Buna karşılık, dokunulmazlıktan yoksun bırakılan kişi, toplum için bir tehdit olarak görüldükten sonra tüm topluluk ayrıcalıklarından mahrum bırakılmıştır. Bugün yasama dokunulmazlığı olarak da bilinen milletvekili dokunulmazlığı, milletvekillerine veya yasama organına kovuşturmaya karşı kısmi dokunulmazlık verildiği bir sistemdir. Pandemi sırasında, bağışıklık mekanizmalarının toplumu koruması gerekirken topluma karşı dönebildiğini gördük. Görünmez virüs, biyopolitikanın paradoksunu görünür kıldı. Küresel düzeyde Covid-19 ile başa çıkmadaki tüm koruyucu önlemler, kolektifin, kendi egemenliğini sürdürmek için nüfusun bir kısmını feda etmeye karar verme yetkisini kendisine verdiği, toplumun bağışıklık kazandıran bir tanımını içerir. “Olağanüstü hal”, ölüm korkusuyla meşrulaştırılan bu paradoksun “yeni normalleşmesi”dir.
Sanatçılar:
Havin Al-sindy, Vooria Aria, Fatih Aydoğdu, M. Ali Boranm, Savaş Boyraz, Yağmur Çalış, Timur Çelik, Albert Coers, Dailydosage 24, Burak Delier, Bekir Dindar, Daniel Geiher, Berat Işık, Oleksiy Koval, İsmet Köroğlu, Pınar Öğrenci, Mustafa Pancar, Walid Siti, Veronika Wenger, Ufuk Yılmaz
