Martch Art Project, Harumi Nakashima’nın ‘ufufu: a dozen of gloomy inners’ başlıklı kişisel sergisine ev sahipliği yapıyor.
“Harumi Nakashima’nın heykellerine bakmak, bir canlının tüm bölümlerinin beslendiği, yeni benliklerin bütünsel bir benlik içinde açtığı bir bahçeye bakmaya benziyor. Bahçede bir ekosistemin fiziksel olarak görünmekle beraber kendi içinde sürekli değişen kısımlarını andıran içsel ve dışsal bozunumlar, müdahaleler meydana geliyor. Beden ve psişe içindeki bu yüzleşme ve içgörü, sanatçının betimlediği üzere “içerideki bene bir bakış” 1 organik biçimler ve renk aracılığıyla aktarılıyor. Nakashima’nın kendini keşfetme sürecine dair deyimi, bu içsel dinamiğin görsel bir kaydını tutarmışçasına yapılmış biyolojik bir sınıflandırmayı andıran “tipler” aracılığıyla gözler önüne seriliyor. Seramik heykeller arasında “sürünen” tipler, “Yin” ve “Yang” nesneleri yer alıyor ancak bu somutlaştırmalar birbirinin zıttı olmaktansa iç benliğin bir düzine çok yanlı tasviri olarak karşımıza çıkıyor.
…
‘ufufu: a dozen of gloomy inners’ta malzemenin üretim aşamasındaki inşasına benzer şekilde, karşılaştığımız yeni benliklerin mevcudiyetlerine ilişkin ontolojik sorular zinciri zuhur ediyor. Sanatçının hayatın döngüleri, insanın cinsel aktiviteden yaratılması ve bunu devam ettiriyor olması üzerine düşünceleri, izleyiciyi sergide vuku bulan mekân işgalinin neyi temsil ettiğini anlamlandırmaya yönlendiriyor. Bunlar cansız nesneler midir yoksa canlı mıdır? Bilinçli bir sistemde işleyen organizmanın parçaları mıdır yoksa insanlıktan çıkarılmış, bilinçsiz mistik yaratıklar mıdır? Bu “varlıklar”ın içgüdüsü yok mudur yoksa aksine içgüdüleri, tam da içgüdünün doğasına uygun olarak, benliklerinin artık ne ayırt edebilecek ne de öngörülebilecek kadar derinlerine mi işlemiştir? Bu içgüdü, insan vücudunun temel kesitlerinin fizikselliğinden mi yoksa ona müteakiben eşlik eden psişeden mi gelmektedir? Bu “varlıklar” yeni bir şeyi veya birini mi doğurmaktadırlar yoksa bir şeyden veya birinden mi doğmaktadırlar? Belki de yeni “benliklerin” çokluğu, birey olmanın kaçınılmaz sonuçlarıdır veya bir zorunluluğudur çünkü “bu şeylerin dışarı sürüklenmesiyle [kişi] kendini serbest ve sakin hisseder.”4 Bu heykeller, bedenin cinsel organa indirgenme gücünü göstererek bir röntgenleme sırasında boşlukta mı donakalmıştır? Heykellere atfedilen erotik yüklemeler, baştan çıkarma amaçları olduğundan değil izleyicinin bu atıfları arama eğiliminden mi kaynaklanmaktadır? Nakashima’nın eserlerini izlerken birey, kendi varlığındaki savunmasız noktaları mı tespit etmektedir? Göz aradığını mı bulmaktadır yoksa kendini mi?
…
‘ufufu: a dozen of gloomy inners’ sergisinde yeniden yapılandırılmış, yeniden bir araya gelmiş, yeniden tanımlanmış varlıklar oluşuyor. Sergi adını Nakashima’nın 1984’te ürettiği, belirttiği sesi fonetik olarak taklit ederek ortaya çıkmış (onomatopoeic) bir kelime olan ve “kıkırdama” anlamına gelen ufufu isimli seramik heykel serisinden alıyor. Belki de masum, eğlenceli yanlarını ortaya serdiği bu manzaraya karşı kıkırdamakta olan müsterih bir Nakashima’dır. Burada olan veya dışarı çıkacak, kendini gösterecek tüm karanlık ve müstehcen taraflarını izlemektedir. Bu heykellerle sanatçının sahip olduğu benlik yeniden doğuyor, çoğalıyor, oturuyor, bebek gibi emekliyor, ayağa kalkıyor. Formunu, duruşunu, varlığını, cinselliğini keşfediyor. Kendini arıyor.”
Sergi metni, Ekin Çifter
‘ufufu: a dozen of gloomy inners’
Harumi Nakashima’nın ‘ufufu: a dozen of gloomy inners’ isimli sergisi, 29 Ocak – 5 Mart 2022 tarihleri arasında Martch Art Project’te izlenebilir.
Harumi Nakashima Hakkında
Harumi Nakashima 1950 yılında Japonya, Gifu’da doğdu. Japonya’da, Ena, Gifu şehrinde yaşımakta ve çalışmaktadır. 1973 senesinde Osaka Sanat ve Tasarım Üniversitesi’nden seramik ana dalında lisans eğitimi almıştır. Shigaraki’ya taşındıktan sonra seramik sanatçısı olarak kariyerine başlamış, 1976 yılında Tajimi Çömlek Tasarım ve Teknik Merkezi’nde çalışmıştır. 2003 yılından 2014 yılına kadar Aichi Eğitim Üniversitesi’nde profesörlük yapan sanatçı, Tajimi Çömlek Tasarım ve Teknik Merkezi’nin direktörlüğünü yapmaya devam etmektedir.
Ulusal El Sanatları Müzesi, Kanazawa, Japonya; Modern Seramik Sanatı Müzesi, Gifu, Japonya; 21. Yüzyıl Çağdaş Sanat Müzesi, Kanazawa, Japonya; Everson Sanat Müzesi, Syracuse, NY, ABD; Faenza, İtalya’daki Uluslararası Seramik Müzesi; Avrupa Seramik Çalışma Merkezi, Oisterwijk, Hollanda; Victoria ve Albert Müzesi, Londra, Birleşik Krallık; Shangyu Seladon Modern Uluslararası Seramik Sanat Merkezi, Shangyu, Çin; Tsinghua Üniversitesi, Pekin, Çin gibi pek çok koleksiyonda yer almaktadır. Aldığı ödüller şu şekilde sıralanabilir: The Japan Ceramics Society Ödülü (2010), Altın Ödül, Uluslararası Seramik Yarışması Mino ’95, Gifu, Japonya (1995), Bronze Award, Uluslararası Seramik Yarışması Mino’89, Gifu, Japonya (1989), The Second Award, Mainichi ID Award (1980) gibi çeşitli ödülleri bulunmaktadır.
Martch Art Project
Asmalı Mescit, Sofyalı Sok. No:22/1 Beyoğlu/İstanbul
