Özdemir Asaf’ın En Güzel Sözleri

Özdemir Asaf doğum adı ile Halit Özdemir Arun (11 Haziran 1923; Ankara – 28 Ocak 1981; İstanbul), Türk gazeteci, çevirmen, yazar ve şair.

• Anı bahçelerinde üşümek sıcaktı.
• Ben birini sevmiyordum. O da beni sevmiyordu. Bir gün bir yerde randevulaştık. Ben gitmedim. O da gelmedi.
• Ben ölseydim, o belki ağlardı. Ama o ağlasaydı, ben ölürdüm.
• Bir insan treni kaçırırsa başka bir tren gelir onu alır. Bir ulus treni kaçırırsa başka bir ulus gelir onu alır.
• Bir sevgiyi anlamak, bir yaşam harcamaktır… Harcayacaksın!
• Bugüne en uzak gün, dün.
• Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu,
• Birinciliği beyaza verdiler.[1]
• Damla biraz daha küçük veya büyük olamayacağı gibi ben de biraz daha şöyle biraz daha böyle olamam.
• Dünüyle ünlü insanlar bugün gün yüzü görmezler.
• Evlilik, iki kişilik yalnızlıktır.
• Gelmesen önemli değil, gelsen önemli olurdu!.. Gelmemen büyük yalnızlığımı doldurdu…
• Sustuğunu bilen olgundur, bildiğini susan değil.
• Gerçek değer; gelmesi boşluk dolduran değil gitmesi boşluk yaratan.
• Kaybedeceğini bile bile neden mücadele ediyorsun dedi, öleceğini bile bile yaşadığını unutmuştu o ama… Bozmadım.
• Kendi bahçesinde dal olamayanın biri, girmiş bahçeme ağaçlık taslıyor.
• Ne derseniz deyin, heykellerin saçı yoktur.
• Sevilenin yanlışı görünmez, sevilmeyenin görüntüsü yanlıştır.
• Yanına kadar koştuktan sonra, bir adım daha atamayacaksan eğer; oraya kadar sakın koşma. Sana değil, bekleyene yazık olur.
• Yaşamak için bırakılmış bir yön baktım, yoktu: Ben direnmek için elimden gelin yaptım.
• Sana gitme demeyeceğim Lavinya
• Son kadeh içilmiş, son söz edilmişti.