Alev Ersan, İbrahim Alam ve İlyas Odman’ın ortak bir çalışma ve birbirlerinin işlerine müdahalelerle hazırladığı mâzîk, farklı queer jenerasyonların zaman ve ifade arayışlarına, karanlığa ve yalnızlığa duyulan ihtiyaca, iyileşme, dönüşme ve yaşlanma biçimlerine odaklanıyor.
Sergi, ismini İbrahim Alam’ın eserinin bir parçası olan mazı meşesinin üzerine mazı arılarının yaptığı, Kürtçe’de “küçük mazı” ya da “mazıcık” anlamına gelen mâzîk’lerden alıyor. Habitatı devamlı yakılarak tahrip edilmesine rağmen kendini onarabilen mazı meşesi (ya da Quercus infectoria, “iltihaplı meşe”) tekstil boyamacılığı ve mürekkep yapımında kullanılırken, yaraları ve enfeksiyonları iyileştirebilme özelliğiyle de biliniyor.
Sanatçılar mâzîk’te, Depo’nun giriş katındaki kapının penceresinden süzülen gün ışığıyla beraber, sergi süresince yapılacak performanslar ve kayıtlarıyla dönüşen bir bahçe oluşturmayı deniyor. Derek Jarman’ın Modern Doğa (1989-1990) isimli günlüğündeki bahçe betimlemelerinden hareketle, bahçıvanın görüş alanı ve zamanla kurduğu ilişkiyi bir serginin ölçeğine taşıyor. mâzîk, farklı günlerde ya da saatlerde sergiyi ziyaret eden iki farklı kişinin aynı şeyi alımlayamayacağı bir süreklilik sunarken, içindeki zamanla birlikte bedenin hareketlerini de yavaşlatmayı amaçlıyor. Sergi mekânındaki müzik ziyaretçiyi bir slow-motion dans pistine davet ederken; tekrar edildikçe dönüşen metin ve sesler, gelenleri içeride uzun bir süre geçirmeye, dinlemeye ve okumaya çağırıyor.
DEPO
Lüleci Hendek Caddesi No.12 Tophane,34425/İstanbul
