Özdemir Asaf doğum adı ile Halit Özdemir Arun (11 Haziran 1923; Ankara – 28 Ocak 1981; İstanbul), Türk gazeteci, çevirmen, yazar ve şair.
- Anı bahçelerinde üşümek sıcaktı.
- Ben birini sevmiyordum. O da beni sevmiyordu. Bir gün bir yerde randevulaştık. Ben gitmedim. O da gelmedi.
- Ben ölseydim, o belki ağlardı. Ama o ağlasaydı, ben ölürdüm.
- Bir insan treni kaçırırsa başka bir tren gelir onu alır. Bir ulus treni kaçırırsa başka bir ulus gelir onu alır.
- Bir sevgiyi anlamak, bir yaşam harcamaktır… Harcayacaksın!
- Bugüne en uzak gün, dün.
- Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu,
- Birinciliği beyaza verdiler.[1]
- Damla biraz daha küçük veya büyük olamayacağı gibi ben de biraz daha şöyle biraz daha böyle olamam.
- Dünüyle ünlü insanlar bugün gün yüzü görmezler.
- Evlilik, iki kişilik yalnızlıktır.
- Gelmesen önemli değil, gelsen önemli olurdu!.. Gelmemen büyük yalnızlığımı doldurdu…
- Sustuğunu bilen olgundur, bildiğini susan değil.
- Gerçek değer; gelmesi boşluk dolduran değil gitmesi boşluk yaratan.
- Kaybedeceğini bile bile neden mücadele ediyorsun dedi, öleceğini bile bile yaşadığını unutmuştu o ama… Bozmadım.
- Kendi bahçesinde dal olamayanın biri, girmiş bahçeme ağaçlık taslıyor.
- Ne derseniz deyin, heykellerin saçı yoktur.
- Sevilenin yanlışı görünmez, sevilmeyenin görüntüsü yanlıştır.
- Yanına kadar koştuktan sonra, bir adım daha atamayacaksan eğer; oraya kadar sakın koşma. Sana değil, bekleyene yazık olur.
- Yaşamak için bırakılmış bir yön baktım, yoktu: Ben direnmek için elimden gelin yaptım.
- Sana gitme demeyeceğim Lavinya
- Son kadeh içilmiş, son söz edilmişti.
