EArt Galeri, 28 Ocak- 9 Mart 2025 tarihleri arasında, ışığın varlığı ve yokluğu kavramlarına odaklanan “Işığın İkilemi” başlıklı karma sergiye ev sahipliği yapıyor. Siyah ve beyazın yalnızca fiziksel değil, felsefi ve sanatsal anlamlarını da derinlemesine inceleyen ve küratöryel danışmanlığını Dilara Güven’in üstlendiği sergi, ışık, karanlık ve gölgenin birbirini tamamlayan varlıklarını yeniden düşünme fırsatı yaratıyor. Işık ve karanlığın, zıtlık ve uyum arasındaki ince dengede nasıl bir ilişki kurduğunu irdelemek üzere tasarlanan sergide sanatçılar, eserlerinde bu iki temel unsurun birey ve doğa üzerindeki etkilerini; varlık, yokluk, bellek ve kayıp temaları çerçevesinde ele alıyor. Gölgelerin derinliklerinde saklanan hikayeler, metaforlar ve ışığın görünürlüğü artıran gücü, serginin temel kavramsal çerçevesini oluşturuyor.
A. Elif Aydoğmuş, heykellerinde bireyin geçmişte bıraktığı izlerle yüzleşmesine odaklanıyor. “Alzheimer II” adlı eseri, unutulan anıların izlerini yeniden görünür kılarken, “Yüz Yüze” bireyin geçmişiyle hesaplaşmasını izleyiciye bir deneyim olarak sunuyor. Aydoğmuş, ışığın izlerini açığa çıkaran ve gölgenin geçmişi örten özelliklerini bir arada kullanıyor. Bireyin geçmişiyle ilişkisini ele alan bu düşünceler, doğa ile kurulan bağlarda yeni bir anlam kazandırıyor. Ayşegül Düşek, doğa ve insan arasındaki bağları organik malzemelerle oluşturduğu eserlerde yeniden yorumluyor. Düşek, ormanın hafızasını ve ışığın bu hafızayı görünür kılma yetisini incelerken, insanın doğadaki varlığını ve jestlerini resimsel bir anlatıya dönüştürüyor. Ferhat Tunç, bilginin kaybolan izlerini cam yüzeye işlenmiş küllerde arıyor.
Yanmış metinlerin kalıntıları, geçmişin sessiz tanıkları olarak sergide yerini alıyor. Tunç’un eseri, toplumun hafıza kaybıyla yüzleşmesini gerektiren bir hatırlatma niteliği taşıyor. Hafızanın sorgulandığı bu bağlamda, bireyin dürüstlük ve gerçeklik kavramlarıyla olan çatışmaları da karşımıza çıkıyor. Hamza Kırbaş, “Pinokyo Sendromu” adlı video çalışmasında, dürüstlük ve gerçeklik arasındaki çatışmayı Pinokyo metaforu üzerinden ele alıyor. Karanlık ve aydınlık, burada bireyin ahlaki sorgulamalarına ışık tutuyor. Birey ve topluma dair eleştiriler, doğanın kaybolan parçaları üzerinden de şekilleniyor. Sümer Sayın’ın çalışması ise, bir ağacın kesilmiş gövdesi ve gölgelerini odağına alıyor. Görünmeyen dalların yalnızca gölgelerle temsil edilmesi, kaybolan bir yaşamın hayaletiyle yüzleşme duygusunu yaratıyor. Fiziksel varlık ve hayali gölge, doğanın somut ve soyut boyutları arasında bir köprü oluşturuyor. Doğanın bu sessiz ve güçlü varlığı, insanın emeğiyle birleşerek yeni bir form kazanıyor. Uğur Bişirici’nin çalışması, doğanın kendini yenileme gücünü ve insan emeğinin bıraktığı izleri birleştiriyor. Ağaç kökleri ve üst kısmının eksik bırakıldığı eser, yaşamın sınırlarını aşan bir varoluş metaforuna dönüşüyor. Bu metaforlar, mekân ve ışığın ilişkisine dair sorgulamalarda yeni bir alan açıyor. Yağmur Korkut’un mekâna dair araştırmaları, ışığın yüzey ve hacim ilişkilerini nasıl dönüştürdüğünü gözler önüne seriyor. Mekansal formların gölgelerle yeniden şekillendiği eserler, ışığın bir yapıcı, gölgenin ise bir sorgulayıcı olduğu bir dünya sunuyor. Eserde işlenen kayalar, zamana meydan okuyan bir hafıza sembolü olarak insanlığın ortak geçmişine gönderme yapıyor. Yılmaz Bulut, kayaların taşıdığı bu anıtsallığı, modern dünyanın göç ve bellek kaybıyla yüzleşen gerçekliğiyle harmanlayarak insanlık hafızasının kırılganlığını hatırlatıyor.
İzleyiciye ışık, gölge, karanlıkla; varoluş ve bellek arasındaki ilişkiyi yeniden düşünme fırsatı sunan sergi, 9 Mart Pazar gününe kadar EArt Galeri Kağıthane’de görülebilir.
*Galeri ziyaret gün ve saatleri: Salı-Pazar, 10.30-18.30
EArt Galeri
Merkez Mahallesi Ayazma Caddesi, Çuha Sk. No:3, 34406 Kağıthane/İstanbul
